Brief van Boer Luc aan Mevr. Hilde Crevits, Minister voor Landbouw en Economie.

Deze morgen had ik de gelegenheid om de Minister van Landbouw persoonlijk te ontmoeten. Niet in het kader van landbouw materie of van het stikstof akkoord maar wel in haar functie als Minister voor Economische Zaken (opening van de Maand van de Markt te Brugge op 't Zand).

Ik heb haar (en haar entourage) dan ook niet ongepast lastig gevallen met een heel verhaal over details van het stikstof akkoord, maar ik heb wel de gelegenheid te baat genomen om aan de Minister een uitgebreide zelfgeschreven brief te overhandigen betreffende de impact van het stikstof akkoord en de oprukkende natuurgebieden op ons landbouwbedrijf, maar ook voor collega's. En van onze gevoelens daarbij. Mèt daarbij de oproep om de hakken in het zand te zetten om haar boeren en haar kiezers te blijven ondersteunen, als Minister en als partij.

De Minister heeft enkele ogenblikken geduldig geluisterd en begripvol en gedetailleerd geantwoord. Ik mag dan ook hopen dat ze een moment tijd zal nemen om mijn brief te lezen en mijn boodschap ter harte te nemen.

Link naar de Facebook pagina van Minister Hilde Crevits

U krijgt als bezoeker van deze pagina reeds een exclusieve inzage in deze brief:

 

Beste Minister Hilde Crevits

Minister VOOR Landbouw

Sinds 1988 zijn wij de bedrijfsleiders van het Baliehof. Wij hebben het gemengd bedrijf overgenomen van de ouders van Luc. De geschiedenis van de gronden van het bedrijf gaan binnen de aanverwante families terug tot in de jaren 1700 ! Wij deden overname in 1988 en ons gezin is verrijkt met 3 dochters Lies, Sarah en Sofie die ondertussen elk hun professionele en familiale weg gevonden hebben.

Bij de overname van het bedrijf waren koeien, varkens, ruwvoederteelten en grove groenten aanwezig. Luc volgde de landbouwschool te Roeselare tot 1981 en werd zelfstandig meehelpende kracht en door diverse teelten en dieren werd een meer-inkomen gerealiseerd. Krista en Luc waren heel dikwijls samen binnen KLJ op hoog niveau. Zo hebben ze elkaar voor het leven gevonden. Krista komt ook uit een pure boerenfamilie en vervoegde ons in 1988 en toen werd beslissing genomen om te evolueren naar een gespecialiseerd melkveebedrijf met zuivelverwerking als neventak.

De zuivelverwerking is zacht gegroeid, in het begin waren de klanten wel enthousiast maar toch een beetje schaars en ook de accommodatie was vrij primitief: we verkochten onze producten in een gedeelte van onze keuken en leefruimte. Maar gaandeweg is het bedrijf gegroeid, enerzijds in assortiment van producten, anderzijds in verkoop en afzet. Eerst was er boter en room, yoghurt en plattekaas. Later kwamen desserten en ijs en sedert 1995 maken wij onze harde kazen van het type Gouda. Op heden hebben wij een productie van ongeveer 50.000 kg kaas per jaar. Dat is 1000 kg per week! In 1996 verbouwden wij een oude garage tot winkel, in 2010 namen wij een nieuw gebouw in gebruik met winkel, ontvangstruimte, kaasmakerij en kaasrijping. Omdat bij ons het besef groeide dat wij niet alle consumenten tot in de hoevewinkel konden krijgen staan wij sedert het jaar 2000  op de wekelijkse markten te Brugge, Oostkamp, Aalter. Wij leveren ook steeds meer producten aan horeca- en delicatessen zaken, onder andere aan CRU Gent, Overijssel en Antwerpen en onze lokale afzet wordt gedistribueerd door Westreex binnen het label 100% Westvlaams. Wij hebben ook vele jaren hard aan onze naamsbekendheid gewerkt op regionale en nationale jaarbeurzen en voedingsbeurzen. Alle mogelijke projecten van de Provincie Westvlaanderen hebben wij gesteund en meegestapt zowel in bestuursraden als in overleg. Wij zijn Erkend Streekproducent voor de VLAM voor Hoeve boter en Hoevekarnemelk. Onze inspanningen voor de goede smaak van onze zuivel werd in 2021 met een zilveren medaille op het Concours International de Lyon en in 2019 behaalden wij een ook een zilveren medaille op de World Cheese Award voor onze belegen kaas. Daar zijn we trots op!

Ons landbouwbedrijf is meegegroeid binnen onze mogelijkheden. Wij evolueerden van 30 naar 45 hectare ruwvoederteelten, onze veestapel groeide van 36 koeien tot 100 koeien en onze jonge dieren kweken wij ook nog allemaal zelf op. Door onze aandacht en focus voor de eigen zuivelverwerking binnen de Korte Keten is ons landbouwbedrijf misschien toch minder hard gegroeid dan onze collega’s boeren in het dorp.

Op vandaag zijn wij trotse boeren! Enerzijds hebben wij een aantrekkelijke zuivelverwerking Baliehof uitgebouwd met meer dan regionale naamsbekendheid, anderzijds hebben dochter Sofie en schoonzoon Matthias de beslissing genomen om het landbouwbedrijf verder te zetten. Zoals het past voor jonge bedrijfsleiders met knaldrang werden plannen gesmeed om de 30 jaar oude melkveestal en melkeenheid te vervangen door een nieuwe serrestal met veel licht en lucht en automatische melken met 2 robots met een capaciteit van 2 x 65 koeien. Dus voor 130 koeien in een ruime stal en een comfortabel arbeidsgemak. Wij werden echter bruusk geremd in de ontwikkeling van deze plannen door een vastgestelde ziekte bij Sofie die de bedrijfsovername en de uitbreiding fel vertraagd hebben. Op heden is de toestand stabiel en de revalidatie grotendeels achter de rug.

Ondertussen zijn wij geconfronteerd sinds voorjaar 2021 met een vergunnings-stop en een fel bemoeilijkt referentie kader. Van uitbreiding is al helemaal geen sprake meer, integendeel, vermindering van de veestapel (en van het inkomen) hangt als een zwaard van Damocles boven het hoofd. Dit remt ons sterk in onze bedrijfsvoering ! In de oude stal is het klimaat en de bewegingsruimte voor de koeien niet meer optimaal en er wordt onvoldoende economisch efficiënt en ergonomisch gewerkt. Wij zouden dit graag optimaliseren maar wij krijgen dit nu niet meer vergund. Vervolgens zouden wij moeten uitwijken naar een sub-optimale verbouwing die door een moeilijker ligging dan nog eens meer geld gaat kosten.

Wij vragen uw aandacht voor een gewone groei in onze bedrijf. Een groei van 30% per generatie is iets wat toch moet kunnen toegestaan worden om de werking en de ergonomie van onze handelingen te verbeteren. Wij zijn een normaal klein bedrijf, zelfs iets kleiner dan een gemiddeld melkveebedrijf, en wij hebben minder dan 200 runderen en vallen daardoor in klasse 2 voor de vergunningen.

Binnen het referentiekader van een mogelijke nieuwe vergunning worden wij beperkt door de aanwezigheid van VEN gebieden (natuurgebieden) in onze omgeving. Nog maar 3 jaar geleden werd door een gemeentelijk GRUP Kustpolder een natuurgebied ingesteld in onze gemeente Jabbeke. Dit ligt op een afstand van slechts 2,3 km van ons bedrijf. Significant en pijnlijk detail is dat dit zelfs persoonlijke eigendomgronden zijn die al eeuwen zelf gebruikt worden door onze familie, die altijd al intensief uitgebaat werden als maaigewassen en door hun nattere ligging in droge jaren nog steeds een goede opbrengst geven van mals poldergras voor onze koeien. De ligging is bekend: het gebied “de Gemeneweide” die is ingeklemd tussen de splitsing van de A10 en de E40 en aan de KMI Weertoren te Jabbeke. Sinds vele jaren zijn daar slinkse processen aan de gang: het waterpeil wordt verhoogd, grachten worden niet meer voldoende geruimd en de kwaliteit van de grassoorten gaat snel achteruit. Voeg daar nog een sausje bij van rietkragen en opgepimpte soortenwaardering van enkele zeldzame plantjes en dit heeft geleid tot een beslissing van nulbemesting op 6 ha van onze grond. Dit is niet alleen een groot verlies aan opbrengst van onze ruwvoederwinning, het drijft ons weerloos in de gesubsidieerde open muil van de natuurbeheerders ANB en Natuurpunt die de gronden dan voor een appel en een ei willen verwerven. Tja, als je eerst de grond onder water zet, er vervolgens natuurgebied van maakt en dan nog eens nulbemesting oplegt dan voelen wij ons bedrogen en bestolen. Dit zijn gronden die wij als eigendom verworven hebben en waar wij jarenlang als goede huisvader hebben in geïnvesteerd om de gronden zo optimaal mogelijk te gebruiken. Moeilijk bewerkbare laantjes hebben wij voor een goede waterafvoer omgevormd tot slootjes en in onze regels voor de randvoorwaarden van de verzamelaanvraag worden wij daarin nu nog eens beperkt met een niet-bewerkbare strook. Opgestelde regeltjes leiden tot een uitdoofbeleid omdat de gebruiksrechten maximaal slechts één generatie overdraagbaar zijn. Ik heb over dit ingestelde natuur-dossier meerdere malen overlegd met mensen van VLM. Helaas, al mijn argumenten voor een voortgezette intensieve landbouw worden van tafel geveegd met nationaal klimaatbelang als kapstok en met natuur als hoogste doel. In een bepaalde akkerrand vond men, ondanks mijn gewone bemesting van de voorbije jaren en ondank de impact van het voorbijrazende verkeer van de autostrades, niet minder dan 50 soorten planten, de één al wat zeldzamer dan de andere. Dacht je dat de boer daarvoor een schouderklopje krijgt of een beloning? Nee hoor, een strenger bemestingsregime en strengere gebruiksregels zijn mijn cadeau geworden. Of hoe de overheid en de natuurpunters zich van hun meest onbetrouwbare kant laten zien.

Ik kan het niet anders benoemen dan pure diefstal. Onze moeilijk verworven eigendom wordt ons afgepakt of voor een habbekrats opgekocht. Onze bedrijfsvoering wordt beperkt en onze goede grasopbrengst voor het bedrijf wordt desastreus omlaaggehaald. Dat zullen we ergens anders weer (duur) moeten aankopen.

Overal in onze omgeving zien wij dergelijke evolutie gebeuren. De opbrengst van landbouwgronden wordt door opgelegde maatregelen beperkt, gronden worden omgezet tot natuur of tot bos. Wij worden strenger gecontroleerd dan de ergste gangster met een enkelband en wij voelen ons elke dag geviseerd. Tenenkrullend is het dan dat er nog steeds vlotjes landbouwgronden worden omgezet naar woningbouw, industrie of recreatie. Ik geef u een treffend voorbeeld: binnen het natuurgebied “Gemeneweide” dat ik u daarjuist heb benoemd zijn er concrete plannen om rond de site van Regie der Wegen een nieuw centrum te bouwen voor uitgeprocedeerde asielzoekers (verhuis van de Refuge te Brugge). Wedden dat zij zonder problemen hun vergunning zullen krijgen? Ook al zullen enkele hectare “zeldzame-hoogwaardige-natuur-bloemenweides” daarvoor moeten sneuvelen. Van hypocrisie gesproken!

De slinger van landbouwproductie en natuur ontwikkeling gaat heen en weer. Het is moeilijk te zeggen waar wij ons nu juist bevinden. Maar stilaan zou toch het besef moeten groeien dat we de positie van de landbouwproductie toch zouden moeten verdedigen. Het is o zo belangrijk om ons land zelfvoorzienend te hebben en te houden voor het meest essentiële in het leven: ons dagelijks brood, onze portie groenten of een goed stukje vlees. Jammer genoeg blijken de signalen die tekorten nu reeds aanwijzen onvoldoende opgenomen te worden. Men beseft het blijkbaar nog niet maar het is daarbij erg belangrijk dat de landbouw MINDER geremd en begrensd wordt in zijn productie. De voorbeelden van tekorten worden steeds duidelijker: graan, melk, groenten, plantaardige olie, straks suiker, vlees. Door paniekreacties op allerlei markten worden historische evenwichten desastreus verstoord. Binnenkort leidt dit tot halve oorlogen in eigen land.

Geachte minister VOOR landbouw. Ik houd een pleidooi voor een bescherming van de landbouwers. Laat hen werken als échte ondernemers binnen de werking van de bestaande aankoop- en afzetmarkten. Ze zijn daar goed in en zullen ervoor vechten. Zorg voor minder begrenzing en rigide regeltjes. Het zal er ook voor zorgen dat ze psychologisch beter in hun vel zitten. Dat ze met plezier hun werk doen. Dat de gesprekken aan de keukentafel in een opbeurende sfeer kunnen verlopen. Zorg dat niet iedereen constant op hun kap zit met regeltjes en onverwachte onpassende controles tot in het absurde. U zou zich als minister VOOR landbouw NOG STERKER moeten opstellen. Wij vragen dit aan u als persoon maar ook aan de partij die heel lang onlosmakend verbonden was aan de Ministriële portefeuille van Landbouw. Wij hebben u en uw partij steeds gesteund maar wij zijn steeds meer aan het twijfelen of er wel de juiste keuzes gemaakt worden, of als u als minister voor landbouw wel voldoende de hakken in het zand zet ter verdediging van UW boeren. Er komt ooit weer een tijd van afrekening. Voor u en voor uw partij. Standpunten innemen voor de beroepsgroep die u vertegenwoordigt is niet verkeerd. Het maakt en toont u sterker, ook voor andere dossiers.

Beste Hilde, wij zijn erg trots dat wij binnen ons gezin opvolging hebben verkregen voor ons levenswerk, tegelijk ook voor het levenswerk van onze ouders en voorouders omdat wij misschien maar de rentmeesters van zijn van ons bedrijf en de gronden die wij bewerken. Geef ons en de boeren de ruimte om te ondernemen, om goede keuzes te maken, om hun stiel met fierheid verder te dragen en misschien ook weer door te geven aan de volgende generatie. “Niet vergeten, wij boeren zorgen voor uw eten” is een slogan die misschien wat ouderwets lijkt. Ik zou zeggen integendeel, dit is actueler dan ooit. Als morgen de schappen in de supermarkten leger worden zal het des te pijnlijker duidelijk worden: vandaag moeten wij de goede beslissingen durven nemen. Voor de voedselvoorziening, VOOR de landbouw. Wij rekenen op U!

Namens een fiere boerenfamilie

bedrijfsleiders en opvolgers van Baliehof

Luc Callemeyn – Krista Stroo

Matthias Deloddere – Sofie Callemeyn

www.baliehof.be

www.balieshop.be

0477/41.61.07

Bekijk alle recente blogberichten van Boer Luc en Baliehof